İNSAN UNSURU ve DEVLET, BİLGİN ve LİDER ÜZERİNE
Ülkemiz, devlet yönetiminde insan sıkıntısı çekiyor. Devletin bütün kurumlarında, siyaset, bürokrasi, parlamentoda vb. yetişmiş insan eksikliği vardır. Eskilerin kaht-ı rical yani adam kıtlığı dedikleri olumsuzluk, bugün geçmiş dönemlerden daha şiddetle hissediliyor. Memleketin acil ve ağır meselelerine el koyacak kadrolara, içe ve dışa karşı bizi hakkıyla temsil edecek aydın nesillere, gordiyom düğümlerini halledecek lider ve önderlere, kısacası ehliyet ve liyakat sahibi insanlara ihtiyacımız gittikçe artıyor. Çünkü ülkemizin nizam, sistem ve rejim problemi bir muamma halini almıştır.
Yönetim ruh, şekil, ilke, ahlâk ve tutarlılıktan yoksundur. Disiplin ve düzenin yerini kargaşa almıştır. Büyük dünya siyasetinde yerimiz ve itibarımız yok gibidir. Yakın coğrafyamızda bile sözümüz geçmiyor. İslâm ve Türk ülkelerinde esamimiz okunmuyor. Bu vaziyetin tanımını üzülmeden yapmak kolay değildir. Büyük iş düşüyor, ülkemizin imkân ve güç sahibi olanlarına. Gerçek insan ve hakiki nesil yetiştirmek denilince, vazife hepimizin, görev herkesin. Her alanda insan yetiştirmek, ehliyetli ve liyakatli kadrolar çıkarmak, elzem ve ehemm bir iştir. Devlet adamı, tarihçi ve şairlerimizden Gelibolulu Mustafa Âli‘nin Nasihatü-s-Selâtîn (Sultanlara Öğütler) isimli kitabında şöyle bir dörtlük vardır:
“mesâcid ü me’âbidi ko âdem yap
ka’be yapmacadır âdem yapmak
taş ağaç kaydı ne lâzım şahım
yaraşır şahlara âdem yapmak”
…
[Yazının devamı Haydar Murad HEPSEV’in Medeniyet Millet Devlet Birlik (Yüce Devlet Dergisi ve Yayınevi, İstanbul, Kasım 2010) kitabındadır.]
