BATIDA BATAN GÜNEŞ
güneş göç etti gitti buradan
topladı pılını pırtısını kaçtı buradan
şimdi kim bilir nerede belki çok uzaklarda
birden kayboldu neden bilmem yok buralarda,
iz sürdüm aradım taradım ve yoruldum
koştum ardından bulurum diye ve yoruldum
yürüdüm koştum yürüdüm koştum
o tepeden bu tepeye bu dağdan o dağa
nefes kesildim nefesim kesildi ve yoruldum,
şimdi soğuk bir kayaya dayadım sırtımı
üşüyorum üşüyorum çok üşüyorum
herkesin gidecek bir yeri var bu dünyada
bir ev sığınacak bir yuva sıcak bir köşe,
mahlukat çekilmiş şimdi evlerine
bense soğuk bir gecede soğuk bir kayanın önünde
rüzgarın önünde fırtına bora ve karın önünde
üşüyorum üşüyorum çok üşüyorum,
bosnada donuyorum
bosnada kahroluyorum,
karınca girmiş yuvasına yerin altındaki köşesine
saklanmış inlerine uyuyor şimdi bütün mahlukat
kış uykusunda yılan kış uykusunda ayı
yeri var onların dünyanın bir yerlerinde
ve hatta köstebek delmiş yeri girmişi içine,
yaşıyor yerin diplerinde hayvanlar
bosnada lakin donuyor insanlar
ısınmak için ölmeleri gerek
yerin dibine girmeleri gerek
ölerek ısınacaklar böylece
kahrolarak kurtulacaklar böylece
bosnada ölüyorum,
bir babanın kucağında bir yavru
yana düşmüş başı ve saçları
kapanmış kara gözleri
baba başını öne eğmiş
çökmüş avurtları bir deri bir kemik kalmış bedeni
baba gözlerini önüne eğmiş baba umutsuz baba çaresiz
“yavru gitmiş ıssız kalmış otağı”
kış geldi çöktü bosnanın boynuna
düşmandan daha düşman kış geldi
vahşetin kışı namussuzluğun kahpeliğin
namertliğin hainliğin ahlaksızlığın,
dostlar nerede her biri bir yerde
kaçmışlar saklanmışlar köşelerine
artlarına bakmadan kaçmışlar
titreyerek korkarak saklanmışlar
ve sen ey münafık küçük hesapların kahramanı
yalanların hilelerin dolapların entrikaların
ne büyük işler yaptın bosna için
ne yardımlar gönderdin ne ne paralar topladın
ne büyük laflar ettin nice konuşmalar yaptın,
ve sen ey müslüman ne yaptın
son kaleni kaybettin bosnada
son seddini son bayrağını avrupada
ne yaptın da kaybettin
neler yapmadın da kaybettin
kurdu kurda şikayet ettin
sürüyü kurda teslim ettin
sen bir şey yapmadın
başkalarına havale ettin
güneş yok şimdi canım bosnada
çocuk yok baba yok ana yok güzelim bosnada
tek bacaklı tek kollu kötürümler ülkesi
ırzı gitmiş namusu gitmiş düşkünler ülkesi
mermisi yok kurşunu yok düşmanı çok,
amansız sırp hain hırvat
önden vuran alman arkadan amerikan
ve soğuk düşmandan daha düşman
ve sen ey Bosna sarı kelebeği islamın
sen en büyük kahramanısın bu çağın
destanını yazdın bu kara yüzyılın
yapacağını yaptın sen üzülme ey bosna
kaybettin ama kaybetmedin ey bosna
üzülme bu çileler boşuna değil
ölüm en büyük işarettir dirilmeye
ölüm düşmek değil
yerin altına girmek değil
ölüm kutlu ölüm kutlu şehadet
dirilmeye en büyük işaret
ve sana muştu
“küfrün zirvesi hakkın doğuş müjdesidir”
zulm ile âbâd olanın ahiri berbad olacaktır”
üzülme ey bosna o gün gelecektir
kurtuluş bir gün gelecek sana
yeniden doğuş olacak sana
diriliş gelecek sana ve bana
diriliş
bosnada
doğuda
batıda
her yerde.
haydar murad
*Bu şiir, Sohbet (Mart 1994, s.140–142) kitabında yayınlanmıştır.
