SONUMUZ SONBAHARDA
dervişe rastladım bugün
dün beklediğim adama,
anlattı bana öyküsünü
yaralı ceylanla yaralı aslanın.
ölümcül yaraları birleştirmiş onları
ayrılmaz olmuşlar ondan sonra,
içtikleri su ayrı gitmezmiş
birbirine danışırlarmış her zaman,
durum vahimmiş oysa
kış geliyorken bütün hızıyla,
her şeyden uzak bu çölde
yoksul ve yoksun her yardımdan,
karanlık görürken geleceği
kısalan günü ve uzayan geceyi,
bir anlam kazanan çehreleri
sararmış gam denizinde
göre göre gam güneşini,
birbirlerine yeter sanmışlar da
bir tedbir de alamamışlar
karanlık görürken geleceği
kâfi saymışlar azap çekmeyi.
derviş sustu burada
sustum ben de uzunca,
kaldırdı başını sonra
araladı dudaklarını:
“bir hikâye anlattım sana
ve onlar eremedi muradına
kış geliyorken bütün hızıyla
dediler ki bana:
ümidimiz yok kaldık burada
sonumuz sonbaharda.”
haydar murad
*Bu şiir, ODAK (Nisan 1993, s.15) kitabında yayınlanmıştır.
