UZAKLAŞMAK

UZAKLAŞMAK

Nasıl oluyor da unutuyoruz gayeyi ve ne kadar uzaklaşıyoruz birdenbire hedeften… Nasıl oluyor da gaflet ve rehavete düşüyoruz ve ne kadar uzaklaşıyor hedef bizden. Sebep ne, neden aldanıyoruz gölge görüntülere. Niçin kanıyoruz niçin yalancı fısıltılara. Her şey ve her şey onu hatırlatırken bize, ne oluyor da gayemizden uzaklaşıyoruz.

Neden terk ediyoruz salih amelleri, nasıl oluyor da akim bırakıyoruz hayırlı niyetleri… Ağır ve derin çabaların bulunmadığı köklü ve ileriye dönük gayelere rastlanmadığı; fikir kuvveti, bilgi kudreti ve ilham zenginliğiyle donanmış insanların kaybedildiği bir ortam ve dönemde; bir miktar oy ve tiraj kazanmak mıdır, bizi rehavete ve hedefin ta uzağına düşüren. Şeytandan ve dışımızdan gelen igvalar mıdır bizi şaşırtan. Yüreğimizdeki yükler midir, ayağımızı bağlayan.

“Düşman donanması yola çıktı” ihtarına, gemiler henüz görünmediğinden mi, kulak kabartılmıyor. “Evin alt katında yangın çıktı” uyarısı, ateş bizi de yakıncaya kadar mı heykel duyarsızlığıyla karşılanacak. Veya daha da vahimi: put gibi mi duracağız yanımıza, yöremize bile bombalar düşerken… Hesap yapmayacak mıyız, oturup düşünmeyecek miyiz; neden uzaklaştığımızı, yakınlaşmak zorunda olduklarımızdan.

“siste çıkılır toz senfonisiyle
çöl sabahı kutup gecesiyle çıkılır yola
arpa boyu güneş mızrak boyu ayla,
oturmuş gözlerini dikmiş
denize rağmen
lapa lapa yağan kara bakan
denize rağmen çıkılır yola.”

“Şunu yaptım, bunu başardım, şöyle büyük muvaffakiyetler kazandım, böyle büyük muratlara erdim” demek, işte, uzaklaşmak demektir. Yorulmak mukadderdir, lakin dinlenmenin müddetini uzatma; uzağında kalırsın kervanın. Mola verdiğini hatırından çıkartma, çölün ortasında kalıverirsin. Karada ne kadar zaman kalacağını iyice bil ki gemin hareket ettiğinde, yalnız ve çaresiz kalma.

Bir kere uzaklaşırsan, mesafeler öyle idrak edemeyeceğin kadar büyür ve uzar ki, yeniden yola çıkmak istesen bile, çok büyük bir güç ve çaba sarf etmen gerekir. Hiçbir zaman uzaklaşma ve bir adım bile geri kalma!

Geri kalmak, uçuruma düşmektir, şeytanın ağına girmektir, düşmanın tuzağına yakalanmaktır gayeyi unutma, tescilli iblislerin igvalarına kanma… Hedeften uzaklaşma, sahte fikirlere uyma.

Yolundan dönme! Sarsılmadan, kör duyguların esiri olmadan, yanlış düşüncelere kapılmadan, kötü etkilerle bozulmadan yürü ve yakınlaş yücelere, iyilik ve doğruluklara…

* Haydar Murad Hepsev’in bu yazısı, Yüce Devlet Dergisi’nde (7 Aralık 1995, sayı 5, s.1) yayınlanmıştır.